پیشرانه های 6 سیلندر خطی و خورجینی هرکدام دارای مزایا و معایبی هستند که خودروسازان با توجه به ابعاد موتور و شاسی در ساخت خودرو از این پیشرانه ها استفاده می‌کنند.
 پیشرانه های خطی دارای مزایای متعددی ازجمله تعمیر آسان برای همه مکانیک ها چه حرفه ای و چه غیرحرفه ای و داشتن تعادل خوب هستند.پیشرانه های 6 سیلندر خطی به مانند مدل‌های خورجینی نیاز به برقراری تعادل در قسمت سرسیلندر و زمانبندی بسیار دقیق سوپاپ ها ندارند. و به دلیل بالا و پایین رفتن متقارن سوپاپ‌ها و احتراق متقارن در دوطرف بلوکه و کمک جبرانی سیلندر به توازن پیشرانه موتور نرم تر کار می‌کنند.

موتورهایی با طول بیشتر، استحکام کمتری دارند
پیشرانه های 6 سیلندر خطی در مقایسه با نوع خورجینی خود به اندازه طول دو سیلندر بزرگ‌تر هستند و در خودروهای محور محرک جلو مورد استفاده قرار می‌گیرند.
موتورهایی با طول بیشتر استحکام کمتری دارند و به دلیل داشتن میل لنگ‌ها و میل سوپاپ‌های بلندتر در هنگام گردش تمایل بیشتری به خم شدن نسبت به سیلندرهای V شکل دارند.

ساخت خودرو با عملکرد بهتر
پیشرانه های 6 سیلندر خورجینی دارای ابعاد جمع و جورتری نسبت به نوع خطی آن هستند و به دلیل داشتن زاویه 60 درجه نسبت به هم در اتاق موتور راحت‌تر قرار می‌گیرند.
خودروسازان می‌توانند با استفاده از چنین پیشرانه‌هایی، بدون نیاز به تغییر در ابعاد شاسی یا جابه جا کردن موقعیت پیشرانه، خودرویی با عملکرد بهتر بسازند.
با این که پیشرانه‌های vشکل به مانند پیشرانه‌های خطی از 6 سیلندر برخوردارند اما بالانس خوبی ندارند و نیاز است با استفاده از یک میله متعادل، نیروی اینرسی ناخواسته از سوی سیلندرها خنثی شود تا لرزش های زیادی به میل لنگ منتقل نشود و از عملکرد موتور نکاهد.
این پیشرانه‌ها در راستای بالانس موتور نیاز به طراحی دقیق‌تری دارند در نتیجه هزینه‌های تولید آن‌ها بالاتر می‌رود.
چنین پیشرانه‌ای با داشتن دو سرسیلندر نیازمند 4 میل سوپاپ و 24 عدد سوپاپ است و در نتیجه تنظیم دقیق زمان باز و بسته شدن سوپاپ ها به پیچیدگی این پیشرانه ها می‌افزاید و همچنین تعمیر و نگهداری دشوارتری نیز دارند.

منبع: عصر خودرو